16 - годишниот Михајло не може сам да оди ни во WC: Државата секоја втора година бара мајка му да го докаже тоа

„Не се плашам да умрам. Се плашам што ќе биде со моето дете кога веќе ќе ме нема“. Никогаш нема да ја заборавите реченицата на мајката чие дете боледува од аутизам. како целио очај и безнадеж во кој се наоѓа се скоцкани во тие неколку зборови.

Аутизмот, како Дауновиот синдром е трајно нарушување. Тој не може да се излечи. Физички растат, но ментално остануваат на ниво на дете, а родителите се принудени до крајот на животот да се грижат за нив. До крајот на животот да ги капат, хранат, пресоблекуваат, носат во тоалет.

Покрај тоа, родителите за да примаат скромна помош од државата, принудени се на секои две години да докажуваат дека нивните деца се болни.

Михајло има 16 години. Тој има аутизам и Даунов синдром. Неговата мајка Бранислава не може да работи, бидејќи Михајло е на ниво на 2 - годишно дете и му е потребна постојано нега.

За да добие 10.000 динари помош, Бранислава секоја втора година мора да го носи Михајло пред комија која одново ја оценува неговата состојба. Како воопшто може да има некои промени, како може да има некое подобрување? Па така државата секоја втора година ја потсетува Бранислава дека има болно кое никогаш нема да оздрави и сето тоа за да добие 10.000 динари помош.

„Тоа не е единствениот апсурд. Според Законот за социјална помош за личности со инвалидитет, мојот сим има право само на таа една помош: туѓа нега и помош. Иако тој е на ниво на 2 - годишно дете, се проценува неговото телесно оштетување и врз основа на тоа добива одреден процент помош. Телесното оштетување на Михајло е проценето на 70% и затоа тој не добива целосна помош, туку само 10.000 динари“ - објасни Бранислава Дедиќ за телеграф.рс.

Кога последен пат го носела на комија, се сретнале со момче кое има 100% телесно оштетување и кое исто така секоја втора година мора да го докажува својот инвалидитет. Бранислава ги фотографирала за јавно да покаже колку е сурова бирократијата во која ги вовлекува државата.

„Доволно сме згрозени. Само уште недостасува да молчиме за правата на нашите деца. На нив никогаш нема да им биде подобро. Тоа пореметување е од генетска природа и колку се повозрасни, толку е потешко. Еве, Михајло и јас пред некој ден шетавме и тој седна среде улица. Јас немав сила да го кренам. Можев само и јас да седнам со него и да плачам од мака“ - раскажува Бранислава.

Таа предупредува и на уште еден проблем кој ќе настапи.

„Законот за родител - негувател е пред самото усвојување во Собранието. По тој закон, родителите на децата со трајни пореметувања, со навршени 16 години постојана грижа ќе имаат право на пензија. Меѓутоа и тој закон ќе има услов детето да има 100% телесно оштетување, што е апсурдно. Тоа што некој ментално е заостанат и не може сам да оди ни во тоалет, не значи дека е заостанат и физички. Државата кон нас има потполно отсуство на емпатија. Заборавени сме, потиснати, турнати во ќош. Но, нема да се откажеме од борбата за нашите права“ - порача Бранислава.

Извор: telegraf.rs