Се сеќавате ли на генијот од Чачак - прво научил да брои, па да зборува: Немал за оброк, а сега работи во Министерство

„Јас само верував во себе, верував дека моите способности ќе вредат, ги гледам резултатите, ќе настојувам да остане така“ - вели ова момче.

Како средношколец продавал пуканки во Чачак - не знаел како да ѝ помогне на мајка му, која била болна, сиромашна, со која ја делел секоја корка леб, буквално корка. Јован Стевиќ не верувал дека постои море, тој живеел во својот свет во кој е вистина само она во што тој лично беше убеден - ТВ екранот не можел да го убеди во ништо, па ни морските бранови на него. Но, тој верува во еден бесконечен свет на математиката, обожавал и обожава бројки, аритметички операции, додека пешачи, повлечен, замислен, неговата глава е компјутер кој решава неверојатни операции.

За Јован првпат се слушна во 2016 година. Тој тогаш беше средношколец, а за него зборуваше цела Србија, но и Балкан. Влезе во срцата на сите како млад човек со коефициент на интелигенција што го става меѓу оние со потенцијал за генијалност - прво научил да брои, па дури потоа да зборува, знае напамет да извади корен. Тој се селел 21 пат, бил исфрлен од општеството. Кој број е корен од милион? Дали вашиот калкулатор има доволно цифри за тоа? Јован успева да го „извади“ тоа од глава. Дали знаеш во кој ден од неделата сте родени? Кажи му го датумот на раѓање на Јован и ќе дознаеш дали било понеделник, вторник, среда...

А во главата, за жал, имал и долгови, извршители, кирии, главата му пресметувала долгови, менувал станови од година во година.

Како што кажа тогаш, паштети и џем не може да поднесе, бидејќи ги јадел долго време.

Талентот се исплатеше, но чекор по чекор. Желбата му се исполни, доби стипендија и место во дом. И на мајка му ѝ беше полесно. Тие веќе не беа на работ на егзистенција.

Јован сега завршува трета година на Економскиот факултет. Зошто економија, а не математика? Сака да биде ревизор, а сега се двоуми помеѓу овој повик и актуар.

Како што пишува Телеграф, Јован зборувал тивко со манири со кои не може секој да се пофали.

„Добив платена пракса во Министерството за финансии. Станува збор за практикантска работа која државата им ја овозможува на најдобрите студенти од завршните години на факултетот. Во текот на летото имам намера да се обидам да се пријавам за уште една пракса“ - откри Јован.

А праксата и стипендиајта за него значеа крај на маките што ги имал како средношколец. Тој е скромен. Вели дека нема од што да се пожали, во студентскиот дом има сместување, храна и простор за учење и тоа му е најважно. На факултетот добил пријатели, а и покрај својот талентот не престанал да работи и да студира. Неговиот просек е 9,72.

„Мојот живот почна да се менува во мај 2016 година. Пред моето појавување во медиумите, сега сите ја знаат таа приказна, живеевме во сиромаштија, немавме ни за кирија, а камоли за леб и основни работи, како облека. Повторно имавме проблем од 2017 до 2019 година, но тоа сега е помалку изразено, бидејќи добив стипендија. Финансиски се одвоив од мајка ми“ - вели Јован.

Мајка му се бори, болеста ја кочи, само за лекови ѝ требаат 10.000 динари месечно. Според договор, таа работи како личен придружник на лицата со инвалидитет и се надева дека ќе добие инвалидска пензија.

Никогаш не се откажал, а животот денес им е неспоредлив со сиромаштијата што ги погодила. 

„Јас само верував во себе, верував дека моите способности ќе вредат, ги гледам резултатите, ќе настојувам да остане така“ - вели Јован.

Математиката не му била пресудна за време на студирањето, но логиката е пресудна.

„Развив способности кои помагаа во учењето, логички врски кои ги користев за поврзување на теоријата со практиката“ - вели Јован.

Значи, за него нема предмет што е здодевен и сувопарен, туку сè поврзува со реалниот живот и нема оправдување за да одложи испит.