Секој има свој супер херој во животот: „Ова е мајката на мојата сопруга, ја сликав сабајлево пред да одам на работа“

„Ова е Шерон, мајката на мојата сопруга. Таа ме научи да не ги судам луѓето според нивниот изглед додека не ги запознаам подобро„

Кога првпат ја запознав, ми беше тешко да го разберам нејзиниот акцент. Изгледаше малку напорно на пасивно-агресивен начин. Но, знаев дека таа е важна за љубовта на мојот живот, па неволно ја прифатив – како и сите други, не можев да ја бирам.

После 5 години сè уште не ја познавав.

Мојата сопруга доби леукемија на 30 години. Кога нашиот свет се смени засекогаш, Шерон многу тивко и решително се пресели во улогата што е родена да ја игра. Таа се пресели со нејзиниот сопруг во нашата куќа и почна да се грижи за Микеле, мојата сопруга.

Во текот на изминатите две години, таа го правеше најголемиот дел од купувањето намирници, го готвеше скоро секој оброк што го јадевме, переше и чистеше, ја возеше мојата сопруга на нејзините 300+ состаноци, се грижеше за илјадници лекови и се погрижи Микеле да земе ги во правилен редослед во вистинско време.

Тоа го правеше тоа и откако пред 6 месеци и бил дијагностициран рак, направи мастектомија, и одеше на хемотерапија.

Таа потпевнува кога работи. Таа си зборува кога никој не слуша и живее секој ден полн со понизност и тивка благодарност.

Ја направив оваа слика пред да заминам на работа утрово. Таа не знаеше дека ја видов.

Ова, пријатели мои, е големината на човекот во тишина. Чекаше овесната каша да се готви по 300-ти пат откако на Микеле и се слоши.

Не секој има ваков суперхерој во својот живот.

Затоа секој ден сум исполнет со благодарност“.