Момчето се разбудило со неподносливи болки во ногата што посакало да умре: Агонијата траела една година

Колку далеку би отишле за да ја ублажите болката на некој близок? Шансите се дека одговорот е „секаде“.

Така се чувствувала Мелани Вилфорд од Манчестер, Англија за нејзиниот 11-годишен син Дилон. Навидум преку ноќ, Дилон се разбудил во ноември 2021 година со силна болка.

Десната нога му била отечена, црвена и болна на допир. Всушност, ногата толку многу го болела што не можел да облече ниту чорапи или панталони, а уште помалку да оди.

Повеќе од една година Дилон беше во агонија. Тој ја поминал ноќта врескајќи од болки, молејќи да му ја ампутираат. Во еден момент дури му кажал на своето семејство дека сака да умре.

Лекарите биле збунети околу причината за неговата болка. Минувал  тест по тест, но никој не можеше да сфати зошто ногата му е толку болна. Конечно откриле дека Дилон има ретка состојба наречена комплексен регионален синдром на болка (CRPS), болест толку тешка што е позната како „болест на самоубиство“.

CRPS е една од најинтензивно болните состојби во медицинските книги, рангирана повисоко на скалата на болка од ракот и породувањето. Вооружена со дијагнозата, Мелани почнала  да ги разгледува опциите за третман за да ја олесни болката на Дилон, но брзо откри дека нема многу опции.

Тогаш открила нова револуционерна машина која работи за хронична болка како онаа на Дилон. Се нарекува машина ВЕКТОР и користи електростимулација базирана на акупунктура за да ги стимулира нервите. Единствен проблем е  тоа што овие машини се достапни само во Хјустон, Тексас.

Таму пак, Дилон се сретна со експерти за управување со болка и ја испроба машината ВЕКТОР. Резултатите беа веднаш видливи и животот му се промени. По само една сесија, болките на Дилон се намалија и тој можеше да стави тежина на ногата. Неговата циркулација видно се подобри, дури можеше да облече чорапи, панталони и чевли за прв пат по една година. Што е најважно, на Дилон конечно му се врати насмевката.

„Беше толку добро да го видам како се забавува и се смешка бидејќи поголемиот дел од таа болка исчезна“, рече Мелани. „Можеше да си ја допре ногата, а остатокот од денот беше во чевли.

Мелани купила машина ВЕКТОР за 5.000 фунти и ја донела дома во Англија. Дилон сега го користи по 40 минути секој ден, два пати на ден. На крајот, тој ќе може да намали една од тие сесии додека неговата болка се намалува. Тој се уште прави физикална терапија за да ја врати силата на ногата.

Целото семејство на Дилон се опоравува по една година мачење. Сите здивнуваат што агонијата на Дилон стивна и се надеваат дека неговата состојба ќе се подобри со текот на времето. Засега, тие ги надополнуваатоние работи што речиси ги пропуштија, како првиот средношколски ден на Дилон!

Ова се приказни кои научниците и истражувачите сакаат да ги слушнат! Неверојатно е што може да направи технологијата денес, и прекрасно е да се види како се користи за создавање вистински „чуда“ за семејства како Дилон.