Наоружајте се со трпение: „Преживејте“ го нивниот пубертет

Периодот на пубертет е секако еден од најстресните периоди за родителите, бидејќи токму тогаш се случуваат големи промени. Децата почнуваат да се однесуваат чудно, веќе не се отворени во разговори како порано, се доверуваат на пријателите, на постарите браќа и сестри, а не на родителите, па се јавуваат проблеми во комуникацијата. Тогаш доаѓа до израз генетскиот јаз, па родителите од страв или незнаење почнуваат да мрморат, да се закануваат и казнуваат, на што тинејџерите одговараат со дополнително повлекување и лаги.

Адолесцентите повеќе би сакале да излезат со пријателите или да поминуваат време со филм или игра отколку да си ја завршат домашната задача, па често ќе посегнуваат по изговори дека немаат ништо за домашна задача, а следниот ден пред часот ќе ја препишат од некого или од нив. Се зголемуваат отсуствува од училиште. Кога ќе немаат време да се подготват за час, ќе им кажат на родителите дека наставникот не дошол да ги тестира, дека имале нова лекција, но нема да кажат дека добиле лоша оценка. Ако тоа се случи еднаш или двапати, не паничете, но ако ви стане навика, започнете сериозен разговор.

Децата обично нема да ги споделат своите први љубовни „маки“ и врски со вас, затоа не ги присилувајте. Затоа е важно да се изгради доверлив однос пред оваа фаза. Само така детето ќе има потреба да ви се довери кога ќе се заљуби и кога ќе има лоша оцена.

Карактеристично за тинејџерите е да играат на картата на вашата вина, па ако сакаат да останат подолго на забава или кај пријател, ќе се вратат подоцна од договореното време со изговор дека сите други родители им дозволуваат на децата да останат подолго и дека само нив им се ускратува тоа право. Наместо да го напаѓате, казнувате или спречувате да излезе, да му го одземете телефонот и слично, почекајте да се смирите и детето и започнете разговор во кој ќе го натерате да објасни зошто направил нешто што не му е дозволено. И наместо да се расправате, обидете се секој пат да најдете компромисно решение.

Не започнувајте реченици со „ти...“ туку со „јас...“. Наместо да кажете „Повторно излажа“, „Во последно време си многу дрзок/дрска“, кажете „Разочаран/а сум што не ми ја кажа вистината“ или „Ме повреди што ми ја сокри истината, или не го испочитува договорот...“ , „Многу ме повредува кога ќе излезеш од собата среде муабет...“. Исто така, не му кажувајте и не велите  доколку сте гневни дека не ви е гајле што ќе одлучи или прави, како ќе си ја подобри оценката или колку долго ќе остане надвор, бидејќи децата во овој период се исклучително чувствителни, па затоа ќе сфатете го ова како занемарување и невнимание.

Во периодот на адолесценција, децата само учат да развиваат самоконтрола преку практикување почит, а понекогаш и со кршење на правилата поставени од нивните родители. Затоа, при донесување на одредени одлуки и договори, секогаш информирајте го за последиците што ќе ги донесе нивното непочитување на договорот или лажење и дефинитивно треба да се вооружите со трпение, тоа е најмоќното оружје.