Се сеќавате ли на момчето кое беше 12 години во кома и ги слушаше морничавите зборови на мајка си? Еве каде е и што прави денес
Мартин Писториум од Јужна Африка бил типично момче кое сакало да си игра, а потоа паднало во кома од која не се разбудил 12 години. Од длабокиот сон се разбудил во 2001 година, а денес, иако без моќ за говорење, држи мотивациски говори за тоа како е да се живее во свет во кој не може да се каже „те сакам“.
Неговото детство нагло било прекинато од мистериозна болест - кога се вратил од училиште еден ден со болно грло, а мајка му не обрнала внимание на тоа, мислејќи дека ќе му помине со мед и чај.
Меѓутоа, неговата состојба брзо се влошила и тој повеќе не можел да оди ниту да стои, но не зборувал. Лекарите претпоставувале дека боледува од криптококен менингитис, но пред да преземат нешто, момчето паднало во кома.
Во првите денови за кои Мартин не знаел ништо, бил во длабока кома. Неговото семејство организирало посебна грижа за него - од капење, хранење со помош на цевка, вртење. Но, на 16-годишна возраст, Мартин одеднаш се разбудил - и станал свесен за сите случувања околу него. Сепак, тој сè уште не можел да се движи, да комуницира со семејството или да на било кој начин да им покаже дека е „таму“.
По 12 години кома, тој се разбудил, иако неподвижен и без говор, денес држи предавања и мотивациони говори на кои зборува за тоа како е да се чувствуваш како човек кој не може да зборува и да се движи.
Самиот Мартин ја откри својата необична приказна.
„Го мразев центарот за нега, тоа беше страшно за мене. Нема нешто што не ми направија, ме влечеа за коса, ме удираа со метална лажица по забите за да јадам. Често ми даваа топол чај, ми удираа шлаканици, се однесуваа како да не се луѓе“ - открива Мартин.
Освен тоа, се се покажали и на сексуална злоупотреба во која вработена во домот стимулирала секс на неговото тело, допирајќи ги неговите гениталии...
Ќе ме ставеа пред телевизор кој работеше цело попладне. Секој ден програмата беше иста, диносаурус Барни. Боже, колку ја мразев таа емисија“ - се сеќава тој.
Од сите работи што ги доживеал во неговото тело заробено во кома, како најболен момент го наведува тоа што го кажала неговата мајка. Имено, таа во еден момент стоела до него, го бришела со крпа и го гледала неговото безживотно тело, велејќи гласно: „Се надевам дека ќе умреш“. Мартин го слушнал тоа и му останало во сеќавањето. Иако тогаш тоа многу го растажило, денес го разбира.
„Најлошо ми беше што не можев да ја гушнам, да ѝ кажам колку убаво се грижи за мене, колку сум ѝ благодарен“ - објасни Мартин низ солзи.