НЕОБИЧНА ЖИВОТНА ПРИКАЗНА ИМАШЕ ТУТАВАЦ: Ова е човекот кој го измисли рецептот за Плазма

Почина Петар Тутавац, креаторот на популарните бисквити „Домачица“ и еден од авторите на рецептот за бисквитите Плазма. Почина на 88-годишна возраст во Србија.

Животната приказна на еден човек без кој  „Домачица“не би постоела започнала во Подградина кај Опузен, денешна општина Сливно, каде што е роден во 1934 година. На 13 години го завршил ткајачкиот занает во Опузен и неколку години ткаел кошници во кои се носел леб. Но, тој не застанал тука, преку синдикатот во 1949 година се пријавил на курсот на Краш за бисквити во Загреб. Тој и уште еден ученик го научија занаетот со бисквити.

Тутавац засекогаш ќе остане запаметен како првиот образован бисквит во поранешна Југославија.

„Потекнувам од чисто селско семејство, подоцна работник, затоа што татко ми подоцна се вработи како градежен работник. Подоцна беше и управител. Немаше училиште, но знаеше математика, кирилица и латиница. Од војската излезе во 1933 година како каплар. 

„Јас сум најстарото од осумте деца. Сега сме околу 130 во моето потесно семејство. Моето семејство е исто така големо, па тоа е големо богатство за мене“, рече Тутавац во долго интервју за РТВ Бисер минатата година.

„Се сеќавам кога Германците упаднаа во нашата куќа, еден војник зеде коцки шеќер а тоа ми падна многу тешко“.

Се сети на Опузен и на областа од која дошол.

„Најубав спомен од Опузен ми е кога изградивме задружен дом. Сега е општинска зграда. Во тие денови, откако се изгради домот, имавме оркестар, организиравме ора, драмски секции... Денес младите не уживаат во дружењето и не прават нешто толку корисно“, изјави Тутавац.

„Како дете не сонував да станам морнар или капетан. Се сеќавам во 1943 година кога дојдоа Германците, упаднаа во нашата куќа во пет часот наутро и ја пребараа. Сè уште бев во кревет а војник ја отвори фиоката на мајка ми, најде шеќер во коцки, зеде полна шака и го стави во џеб.Тешко ми беше бидејќи многу сакав слатко“, се присети Тутавац.

Тој беше првиот во Југославија кој доби диплома за бисквити

Тутавац на 13 години бил вешт столар, а меѓу првите работи му биле изработка на мебел, корпи и други работи. И тогаш, во 1949 година, се случи пресврт во неговиот живот. Имено, хрватскиот синдикат објави тендер за две бисквитари и два други профили во Загреб.

„Значи, ние четворицата од Опузен отидовме во Загреб. Почнав да работам како студент по економија во Крашското училиште. По три години добив диплома број 1 за бисквити во поранешна Југославија. Квалификуван работник, произведувач на бисквити, вели Тутавац.

„По завршувањето на воениот рок, имав работа во Краш. Во тоа време во Краш имаше кондиторско училиште за погонски инженери. Јас бев единствениот како вешт работник што го посетуваше тоа училиште и успешно го завршив со другите. 

Се занимаваше со политички активизам, но никогаш не влезе во политиката

Тутавац вели дека додека работел во Краш бил вклучен во политички активизам во младински организации, учествувал во многу младински работни акции, но на крајот решил да работи во економијата и никогаш не завршил во политиката.

„Имав можност да станам претседател на Младината на градот Загреб. Местото беше испразнето во 1957 година. Имено, Мика Трипало тогаш замина во Белград, а тогашниот претседател на Младината на градот Загреб Бијелиќ стана претседател на Хрватска. Но, тогаш решив да не се занимавам со политика“, вели Тутавац.

Според него, практично сите кондиторски индустрии во поранешна Југославија биле зачнати во Краш, бидејќи во тоа време Краш имал најкомплетно производство на бисквити, вафли, бонбони, чоколади, десерти ...

„Тогаш југословенската стопанска комора даде задача да формира Виша школа за слаткари во Краш. Основата на југословенската кондиторска индустрија се засноваше на нас 96-те што го завршивме тоа училиште“, вели Тутавац.

Пред Домачица и Плазма, Тутавац правел грисини

Тутавац пристигнал во Србија поради леб. Имено, Здружението на пекарската индустрија на Србија имало проблем бидејќи не можеле успешно да направат грисини. Во Здружението членуваше и Моша Филиповиќ, кој поради таа причина го донесе Тутавц во Лесковац.

„Дојдоа по мене и се договоривме да одам во Лесковац и да ја пуштам продукцијата таму. Ми дадоа стан, ми ветија дека ќе ми ја вработат жената. Затоа од Чапљина отидов во Лесковац во 1960 година“, вели Тутавац.

ФОТО: Принтскрин Аваз.ба