Починаа прегрнати, беа најубавиот пар во Сараево, а нивната судбина е најтажната љубовна приказна: Балканските Ромео и Јулија

Нивната љубов беше жртва на голема етничка омраза, а тие починаа прегрнати и покрај сè!

На 18ти мај, голема љубов беше покосена со истрели од снајпер на мостот Врбања во Сараево. Целиот свет дозна за трагичната приказна за сараевските Ромео и Јулија, кои станаа симбол на победата на безумното лудило над сè добро и благородно.

Србинот Бошко Бркиќ и Адмира Исмиќ од Босна одлучија во 1993 година да го напуштат Сараево, тогаш зафатено од војната и да заминат во ветената земја каде што ќе можат без пречки да ја живеат својата љубов и младост.

Тие биле заедно од Олимпијадата во Сараево. Кога започнала војната, Бошко решил да остане… поради неа, а потоа Адмира решила да си замине… поради него.

 Најтажната приказна за војната на Балканот

На еден сончев 18-ти мај, двајца млади луѓе се заљубија во населбата Грбавица, која тогаш беше под контрола на Армијата на Република Српска, во желба да се постигне слобода. И двајцата имаа по 25 години. Преку посредник однапред беше договорено ниту една од страните да не пука додека Бошко и Адмира минуваа преку мостот.

Планот беше совршен, а убавата слика за иднината се насмевнуваше на заљубениот млад пар. Додека, држејќи се за рака Адмира и Бошко го преминуваа мостот Врбања, снајперски истрели го осветлија небото над Сараево и се урнаа врз симболот на вечната љубов.

Бошко падна прв и неговиот живот веднаш заврши. Следниот куршум ја погоди Адмира, на два чекори подалеку од него. Тешко ранетата девојка успеала да стигне до мртвиот Бошко со последните атоми на сила, и легнувајќи до него прегрната, набргу починала.

Телата на несреќниот пар лежеа на мостот Врбања девет дена, бидејќи меѓународните сили одбија да помогнат во отстранувањето на телата, а ниту една од завојуваните страни, од страв од другата страна, не смееше да реагира.

Конечно, на деветтиот ден, Армијата на Република Српска ги отстрани телата. Тие беа погребани во Лукавица, но во 1996 година, на барање на родителите на Адмира, нивните тела беа префрлени на гробиштата Лав во Сараево. Мајката на Бошко исто така даде благослов за ова. 

Балканските Ромео и Jулија 

Со години, имињата на оние кои убија двајца млади беа нагодувани и се шпекулираше од чија страна дошле смртоносните рафали.

Вистината е дека истрагата никогаш не била спроведена и дека не се знае со сигурност што се случило. До денес никој не одговараше за убиството на „сараевските Ромео и Јулија“.

Оваа трагична приказна за две лица кои сакаа да го напуштат градот каде преовладуваше лудилото, најпрво беше претставена во светот од американскиот новинар Курт Шорт, чија желба беше да го закопаат во близина на гробот на Бошко и Адмира. Откако тој самиот почина, дел од пепелта беше складирана покрај гробот на несреќната двојка во Сараево.

Во 1994 година, Си-Би-Ес го сними документарниот филм „Ромео и Јулија во Сараево“.

На крајот, исто како во Шекспировата трагедија, приказната за Бошко и Адмира е преточена во стихови. На албумот на Zabranjenog pušenja, „Radovi na cesti“, една песна се вика едноставно - „Бошко и Адмира“.

"Ma kakva Julija, kakav Romeo, niko se nije tako volio i niko nikad neće sve dok Miljacka voda teče”, гласи рефренот на таа песна.

извор:stil.kurir.rs