Страв од земјотрес: Надевајте се на најдоброто, подгответе се за најлошото

Контролата за време на земјотрес е најважна...

Сите до одреден степен се плашиме од земјотресите кои се природни катастрофи над кои човекот нема контрола. Тие исто така предизвикуваат огромно уништување на животот и имотот. Случајот на луѓе со екстремна фобија од земјотреси, може да прерасне во напади на паника, но дури и кај оние со „умерен страв“ вознемиреноста може да стане неподнослива.

Тогаш се јавуваат:

# Палпитации (набљудување на сопственото срце);

# Брзо или плитко дишење (хипервентилација);

# Желба да избегате или да се скриете;

# Лице со фобија може да плаче или да вреска во случај на земјотрес или во страв по него;

# Сува уста;

# Вртоглавица;

# Гастроинтестинални нарушувања;

# Гадење;

# Главоболка;

Што да направите кога ќе заврши земјотресот?

Длабоко вдишете и издишете. Потсетувајте дека сте добро и физички неповредени. Ако сè уште не можете да се смирите доволно за да го нормализирате дишењето, измијте се со ладна вода, направете смирувачки чај, земете апче доколку е потребно или ставете си  малку алкохол за да се опуштите (не претерувајте).

Контактирајте го вашето семејство и дознајте дали сите се во ред, така што овие информации ќе ве смират. Следете ги препораките на Централата за цивилна заштита и постземјотрес и забавувајте го умот со завршување едноставни задачи, како што се средување на работите и слично.

Едукацијата за земјотреси е еден од најдобрите начини да се надмине фобијата од земјотрес. Можеме да ги утврдиме начините, за како да го заштитиме вашиот дом и семејство без претерување. Тоа вклучува одржување на апаратот за гаснење пожар во режим на подготвеност и воспоставување план за бегство или чување на комплети за прва помош итн.

Техники за самопомош

Техниките за самопомош, како што се длабоко дишење и дневна 10 - минутна медитација, исто така, можат да помогнат да се справите со нападите на вознемиреност.

Обидете се со вежби за одвлекување на вниманието

Кога сте свесни дека стравот „владее“ во вас, многу е важно да ги испразните мислите. Активирајте ги сите сетила и свртете се на надворешната перцепција. Ова ќе ги насочи вашите мисли кон нешто друго и вашето тело постепено ќе се смири.

Во околината пронајдете:

# 5 предмети што можете да ги видите;

# 4 работи што можете да ги допрете;

# 3 звуци што можете да ги разликувате;

# 2 мириса што може да ги почувствувате;

# 1 вкус што можете да го почувствувате;

Кога ќе се соочите со вознемиреноста, немојте уште повеќе да се вознемирувате затоа што таа е таму, не плашете се од неа, туку мирно поздравете ја и кажете си: „Здраво вознемиреност, дојде да ме поздравиш, а сега и јас“. Иако се чини застрашувачки и не е пријатно, вознемиреноста не може да трае долго.

Намерно поттикнување на афективно однесување

Според стручните совети, поттикнување на афективни состојби преку заедничко пеење и аплауз се добри одбранбени механизми за повеќето луѓе. На овој начин, го штитиме нашето ментално здравје, постигнуваме социјална интеракција, го зголемуваме лачењето на ендорфин, се наградуваме и ги наградуваме другите за напорот што сите го вложуваме во оваа ситуација.

Соочување со стравот

Обидете се да го прифатите ова како нешто нормално, но не давајте му премногу простор. Планирајте го вашиот тековен час, два часа, ден, следниот ден или недела. Создадете си чувство на контрола врз ситуацијата. Запомнете, ситуацијата не е трајна и ќе има свој крај. Иако не можеме да ги предвидиме настаните, тие се нагли и ненадејни, во моментов живееме како што живееме, но тоа не е засекогаш.

Животот честопати носи ситуации за кои не сме се подготвувале, ниту сме подготвени, како што се земјотресите и корона вируси. Затоа, треба да го сфатиме сето ова како „животно училиште“ низ кое сите заедно ќе помине и ќе излеземе уште посилни од него.

Бидете позитивни, но реални. Не гледајте секогаш на работите негативно. Проценете ја реалната состојба што не чека во иднина и проценете ги вашите ресурси и можности. Не се потценувај себе си.

Дозволете си да не бидете добро

Сите чувствуваме потреба или дури и притисок да бидеме силни во кризни ситуации за да им помогнеме на оние кои се потешко погодени од нас или да не бидат товар на нашите најблиски.

Сепак, потребно е да ги прифатиме стравот, тагата, шокот, гневот и сите други емоции што можеме да ги почувствуваме заради ситуацијата за да можеме полесно да се справиме со нив со текот на времето. Во спротивно, акумулираме стрес што е штетен за нашето ментално здравје, и веројатно е дека сепак ќе мора да го насочиме и протераме некаде.

Извор: 23sata.hr

фото: Fotolia