Тозовац умре на денот кој секогаш му бил тажен: Како мрачниот 6 април го одбележа детството на пејачот?

Пејачот почина на осумдесетгодишнината од ужасното бомбардирање, на датумот што му остана врежан во сеќавањето уште од дете...

Легендарниот Тозовац имал само пет години кога го изгубил својот татко. Во 1941 година, Светозар Тоза Живковиќ бил застрелан од Германците за време на Втората светска војна, на кого подоцна пејачот се сеќаваше со голема болка. Женскиот дел од семејството се грижел за пејачот, но немилиот настан оставил силен белег во неговата душа.

По уште многуте несреќи што со кои се соочуваше во текот на животот, тој почина денес, 6 април, на осумдесетгодишнината од Априлската војна, бомбардирањето, голема агресија против Србија, на датумот кога земјата доживеа голгота, а која му остана врежана во сеќавањето од рана возраст.

Тозовац еднаш зборуваше за тоа како ги надминал големите зла, окупацијата, периодот на сипаници, туберкулоза и чума, а на крајот, неговиот живот заврши поради фаталниот коронавирус, на денот на инвазијата на силите на оската врз Кралството на Југославија. Оваа операција го означува и почетокот на Втората светска војна на територијата на Југославија.

„Ех, низ што поминав и се извлеков... Роден сум многу одамна и ја преживеав окупацијата на проклетите Германци и многу добро знам што е полициски час“ - им рече еднаш Тозовац на медиумите, надевајќи се дека короната ќе го заобиколи него: „Тогаш не требаше да одиш никаде, дури ни да фатиш стомна вода, а камоли да купиш нешто. Тоа беше ужасно! Никогаш повторно. Воопшто не го преживеавме тоа, умиравме. Како преживеавме? Некои едвај, некои и не. Исто така, немаше лек за чумаа. Луѓето се криеја, а таа беше во воздухот.“

И покрај тоа што беше стар, се сеќаваше на сè.

„Туберкулозата беше, така кажано, вчера. Таа косеше луѓе пред војната. Земун и Крагујевац беа жариште на туберкулоза. Луѓето умираа таму за една недела. Веднаш штом ќе заладеше малку, готово. Неколку млади луѓе го напуштија моето семејство Живковиќ. Многумина починаа од моето семејство кога владееше тоа зло. Туберкулозата беше неизлечива болест. Мачевме мака, сѐ додека не се појави антибиотикот. Многу години подоцна, се појави сипаницие. Луѓето беа исплашени, се плашеа од контакт со луѓе затоа што се пренесуваше на кој било начин. Сè зависеше од тоа како човекот поднесува, не сите луѓе беа во една кошница.“

Таткото на Тозовац, инаку, бил познат хармоникаш и тој водел кафеана во Матарушка Бања. Како момче, пејачот често престојувал таму.