Успехот на нашиот син во светот на естрадата не нѐ возбудуваше: Вака некогаш зборуваа родителите на Балашевиќ

Вероника Елвира Матилда Доленц и Јован Балашевиќ, мајката и таткото на кантавторот Ѓорѓе Балашевиќ, своевремено во едно интервју открија како гледале на популарноста на својот наследни и ги открија и грижите кои ги мачеле...

Мајката и таткото на покојниот кантавтор и поет Ѓорѓе Балашевиќ, Вероника Елвира Матилда Доленц и Јован Балашевиќ, во 1980 година во интервју објавено во „ТВ Новости“ зборуваа за нивниот наследник, неговата популарност, плановите за во иднина и изразија загриженост - затоа што иако „судбината на родителите е дека децата ги напуштаа, тие се плашеле од неговите, во смисла нешто да не му се случи“. Вера во таа прилика гордо спомна дека нејзиниот Ѓорѓе „останал ист и не се променил“, додека Јован истакна дека тој станал познат како „татко на Ѓорѓе Балашевиќ“ и дека повеќе не го познавале по неговото име, откако неговиот син се пробил.

„Знаете, јас и мојот сопруг најмалку знаеме за тоа како нашиот син успеа! Бевме навикнати на неговата веселост, на леснотијата со која можеше да се изрази, но никогаш не помислувавме дека може да биде толку блиско и драго за некој друг, освен нас. Дури и денес, тоа што го прави прави, го прави со леснотија. Тој не е фанатик“ - објасни мајката на Балашевиќ.

Таткото, пак од друга страна , добил навестувања за популарноста на неговиот син - индиректно. Воопшто не бил во текот на работите, но „дозна на лажица“ доаѓајќи во Нови Сад за време на викендите. Понекогаш сопругата го посетувала во Будимпешта и го „известувала за настаните“.

„Знаете, кога ќе дојдам во земјата, мојата прва преокупација е да ги читам сите весници, да гледам телевизиска програма, да го апсорбирам кругот на информации што го опкружуваат едно семејство, така што една песна повеќе или помалку, напишана од Ѓорше, не е истото за мене како и за него.

„Тој имаше многу страсти во животот, и сè што прави, го прави успешно, па неговото пробивање во поп-светот не ме возбуди многу.“

Сепак, телефонот го „откри“.

„Тие постојани телефонски повици, тие повици од разни страни, таа комуникација со луѓе кои до вчера беа „гости“ во нашата куќа само преку малиот екран, укажуваа на тоа дека ова веќе не е хоби на нашето дете, туку дека станува збор за нешто сериозно. Дојде неочекувано за Ѓорѓе, тој немаше такво искуство, но исто така бевме неподготвени и изненадени“ - Јован беше искрен пред четири децении.

На сите им требало време за да се навикнат. Мајка му била лута кога дознавала за настапите од пријатели, наместо од него, кој бил „таков“. Тие гласно си викале: „Добро е, не се смени!“

„Никогаш не ми кажува кога настапува, кога можам да го видам и секогаш се грижам кога ќе го видам на телевизија во кошула или маица со која се вртка низ дома. Другите се грижат како се облекуваат, средени се, а тој не би ставил вратоврска околу вратот, не знам што да му платам.“

„Мамо, мамо ... Ти реков дека нема да купувам маици, затоа што наскоро ќе се приклучам на армијата, мислиш дека е повторно шега, но не е - имам 27 години, морам да им се придружам на војниците во август. И зошто да купам маици? Кога ќе се вратам, тоа веќе нема да биде во мода“ - во разговорот се вклучи и Ѓорѓе Балашевиќ, кој тогаш само за момент доаѓа дома за да ја земе својата гитара и повторно заминувал.