Брат и сестра- најјака поддршка и поткрепа во животот

Нивниот однос поминува низ различни фази- од игнорирање и ривалство во детството до најјака поддршка и поткрепа во зрелите години

Во детството најчесто се согласуваат како „куче и маче", но нивната љубов и тогаш е силна и нежна. Различна од сите други. Братот и сестрата се сакаат на најпосебен начин, дури и кога гласно се расправаат, и настапуваат еден кон друг како лути ривали. Оние кои ја немаат оваа привилегија можат само да им завидуваат. Психологот Драгана Медиќ вели дека оваа врска е често од пресудно значење за сите други врски и улоги што ќе имаат девојката и момчето во текот на целиот нивен живот.

Љубовта меѓу братот и сестрата е специфична и поминува низ неколку фази - вели психологот. - Во раното детство доминира на нетолеранцијата проследена со недоразбирање и љубомора, бидејќи децата се борат за родителско внимание. Девојките често се понежни, така што возрасните се поблаги кон нив, тие се фаворизирани затоа што се послаби, што ги нервира момчињата и затоа се обидуваат да докажат дека нивните сестри се негативци.

На таа возраст, тие се генерално груби, ги „задеваат“ сестрите, ги кубаат за коса, им подметнуваат нога, им ја уништуваат куклата, им велат дека се досадни или глупави. Девојките го доживуваат ова стресно. Нив ги боли што нивните браќа ги задеваат и не сакаат да си играат со нив, па понекогаш ронат и солзи. Но, и тие не се толку невини. Понекогаш уживаат додека ги шпионираат браќата кај своите родители, со гордост пренесувајќи им го на своите родители секој нивен чекор со што ја купуваат нивната љубов. 

Соговорничка за српскиот „Живот плус“ објаснува дека слична слика се игра и во пубертетот, кога браќата сè уште не се заинтересирани да се дружат со своите сестри. Растојанието е повеќе присутно отколку порано. Но, разликата е во тоа што девојките се посилни, па често им го возвраќаат ударот. Сега тие ги игнорираат, не се стремат да им се приближат и да се изборат за нивното внимание, па дури и се обидуваат да работат и да се однесуваат спротивно од нив. Овој процес се нарекува „деиндентификација на браќата и сестрите" и е последица на тенденцијата да биде поинаков.

На овој начин, тие всушност се носат со меѓусебното ривалство. Ова објаснува зошто во семејството едно дете е мирно и паметно, а другото бунтовно и подготвено за караници - вели Медиќ.

Меѓутоа, тоа е несвесно инсистирано од родителите, бидејќи од мали ги воспитуваат така, во обид да ги задоволат културните и родовите барања. Тие ги третираат своите ќерки како нежни во розева, а нивните синови како јунаци во сина боја, така што тие се гледаат од крајно спротивни позиции.

Со текот на времето, ова се менува бидејќи, како што растат, братот и сестрата сфаќаат дека немаат поголеми пријатели еден од друг. Тие почнуваат да излегуваат заедно, да слушаат иста музика, да создаваат заеднички пријателства. Браќа отсекогаш биле, но со годините, се повеќе и повеќе, заштитнички настроени кон сестрите и се подготвени да застанат зад нив во секој момент. Сестрите знаат дека имаат свој заштитник, а тоа им дава чувство на сигурност, вели психологот.

Затоа е кажано дека да се биде брат понекогаш е подобро отколку да се биде суперхерој. Сестрата, од друга страна, е најголема поддршка за својот брат, а нејзината љубов е толку силна што велат дека ако се случи семеен криминал, само сестрите никогаш не се обвинети, бидејќи такво нешто за нив е најмалку веројатно.

Блискоста меѓу нив достигнува посебни височини во уште подоцнежна возраст, кога родителите повеќе ги нема, и тие се свртуваат уште повеќе еден кон друг.

Иако имаат свое семејство и свој живот, братот и сестрата се секогаш тука еден за друг. Тоа е посебна љубов, која не личи на ни една друга.

Соговорникот советува родителите да не се обидуваат по секоја цена да ги поврзат синот и ќерката додека се мали, бидејќи тоа може да предизвика контра-ефект.

Не треба да инсистирате да се согласуваат во секое време и околу сè, казнувајќи ги ако се игнорираат, бидејќи е природно децата во детството  да се бараат, а не да им се наметнува нешто. Пуштете ги да се сакаат и да се караат, но, се разбира, реагирајте ако се тепаат или повредуваат. Не заземајте ничија страна, но поттикнувајте еднаквост, бидејќи тоа е единствениот начин да се зближат- вели психологот Драгана Медиќ.